Ο ΖΑΚ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΗΣΜΟΝΙΑΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΌΛΑ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΆΡΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΆΡΤΗ ΣΤΙΣ 19:00 Σήμερα μετράμε 4 χρόνια από την ημέρα που νοικοκυραίοι και μπάτσοι, αυθαίρετα και σε κοινή θέα, συνέπραξαν στη δολοφονία της αδερφής μας Zackie Oh! έξω από ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Αμέσως μετά τη δολοφονία ακολούθησε μια καμπάνια λάσπης από τα ΜΜΕ που αποπειράθηκαν να τη δικαιολογήσουν κατασκευάζοντας μια “ληστεία” στο κοσμηματοπωλείο στηριζόμενα σε ψευδείς μαρτυρίες και στην ομοφοβία/τοξικο φοβία που διέπει την ελληνική κοινωνία. Μέσα στους επόμενους μήνες, μόνο χάρη στις επίμονες διαμαρτυρίες του αγωνιζόμενου κόσμου, η πραγματική έκβαση των γεγονότων βγήκε στη φόρα με αποτέλεσμα έναν ζωηρό -αν και βραχύβιο- δημόσιο διάλογο για την αυτοδικία και χλιαρές δηλώσεις από τότε κυβερνητικά στελέχη. Η οικογένεια του Ζακ καταθέσε μήνυση για ανθρωποκτονία ενάντια στον κοσμηματοπώλη και στον μεσίτη, που του επιτέθηκαν πρώτοι, καθώς και σε 4 μπάτσους που συνέχισαν τον ξυλοδαρμό του όσο αυτός βρισκόταν αιμόφυρτος στο έδαφος. Το πρόσφατο αποτελεσμα της δίκης( η καταδίκη μόνο του κοσμηματοπώλη και του μεσίτη σε δέκα χρόνια φυλάκιση και η αθώωση των 4 αστυνομικών ) και η ακόμα πιο πρόσφατη αποφυλάκιση του μεσίτη Αθανάσιου Χορταριά μετά από μόλις 2 μήνες φυλάκισης ενώ είχε καταδικαστεί σε δέκα χρόνια χωρίς αναστολή ερχονται μονο να προσβάλουν την μνήμη του Ζακ και να κανονικοποιήσουν φαινόμενα ρατσιστικής βίας στην κοινωνία μας.

Η δολοφονία της Zackie πραγματοποιήθηκε σε δύο επίπεδα: αφενός στη φυσική της δολοφονία με τον ανηλεή ξυλοδαρμό που δέχτηκε ακινητοποιημένη μπροστά στο κοσμηματοπωλείο, αφετέρου στη δολοφονία χαρακτήρα που δέχτηκε από την συντονισμένη μετάδοση ψευδών ειδήσεων από τα κυρίαρχα κανάλια ενημέρωσης. Η δεύτερη αυτή δολοφονία ήταν άρτια μελετημένη και εξαιρετικά επιτυχημένη, καθώς πολλά από εμάς μάθαμε πως “κλέφτης σκοτώθηκε εν ώρα ληστείας” προτού μας φτάσει η αλήθεια για την ταυτότητα του θύματος ή το πραγματικό αφήγημα του συμβάντος, παρά την δυναμική πορεία που έγινε την ίδια μέρα στην Αθήνα(!). Για την ευρεία κατανάλωση της είδησης και την προστασία των δολοφόνων, η παραπληροφόρηση των μέσων στηρίχτηκε ακριβώς πάνω στις ταυτότητες του Ζακ που τον καθιστούσαν ιδανικό κακοποιό, και επομένως ιδανικό στόχο της “αγανάκτησης του φιλήσυχου νοικοκύρη”: την ταυτότητα του ως χρήστη ουσιών (παρότι οι τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν αρνητικές), που βολικά δικαιολογούσε και τον θάνατό του δίχως την ανάγκη να αναδειχθεί κάποιος υπεύθυνος, και την ταυτότητα του ως queer[1] οροθετικό άτομο, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως απαξιωτικός χαρακτηρισμός για την απανθρωποιηση του και έμμεσα για την νομιμοποίηση της δολοφονίας.

Οι στιγματισμένες αυτές ταυτότητες όμως της Zackie, ενός queer ατόμου, οροθετικού ομοφυλόφιλου, εργάτριας, drag καλλιτέχνη, ΛΟΑΤΚΙΑ+ ακτιβιστή και χρήστρια ναρκωτικών είναι που μας ενώνουν μαζί της. Ζώντας με τις ίδιες καταπιέσεις δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βιώσει στην κοινότητά μας επιθέσεις, πόνο, αποκλεισμό και υποτίμηση. Η ίδια μας η ύπαρξη αποτελεί μια επαναστατική πράξη που τρομάζει και απειλεί την κοινωνία του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»[2], για την οποία η θέση των αποκλινόντων ατόμων και των μειονοτήτων μπορεί να είναι μόνο αυτή που κατέχουν και σήμερα: στο περιθώριο.

Μέσα από την πολεμική ενάντια στην “ηρωοποίηση του επίδοξου ληστή, ομοφυλόφιλου και οροθετικού”[3] που αναμασούσαν για καιρό τα συντηρητικά (και όχι μόνο) κανάλια, αναδύθηκε η πάλη δύο κοινοτήτων: μιας που αξιολογεί και διαχειρίζεται την ζωή βάση των χαρακτηριστικών που φέρνει, με όρους διαλογής προϊόντων σε γραμμή παραγωγής, και μιας άλλης που αυτονόητα αποδέχεται την διαφορετικότητα σε κάθε ύπαρξη. Οι μεν συνέβαλαν στο λιντσάρισμα της Zackie στήνοντας ένα λαϊκό δικαστήριο για την δήθεν ληστεία, θεωρώντας τον φόνο ως αυτοάμυνα απέναντι στην απειλή της ιδιοκτησίας του κοσμηματοπώλη, ενώ τα υπόλοιπα φωνάζαμε το αυτονόητο, ότι καμία ζωή δεν είναι αναλώσιμη ή συγκρίσιμη με υλικά αγαθά. Πόσο μάλλον όταν τα κριτήρια για την αξία μιας ζωής συνοψίζονται στην προσαρμογή της στην “κανονικότητα” της νέας δεξιάς: η προσφορά της στην εργασία, η εναρμόνιση της με τα παραδοσιακά πρότυπα φύλου και σεξουαλικότητας, η σωματική και ψυχική της καθαρότητα, η λευκότητά της, η υποταγή της απέναντι στην εξουσία.

Η υποτίμηση της ζωής, βασικό εργαλείο στην κάλυψη εγκλημάτων από ανθρώπους σε προνομιακή/εξουσιαστική θέση, θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο βρίσκει πάτημα στην –άλλωστε χειραγωγίσιμη- κοινή γνώμη. Η τελευταία δεκαετία, είτε μιλάμε για γυναικοκτονίες, είτε για κρατούμενους σε άθλιες συνθήκες, είτε για πρόσφυγες στην θάλασσα και στον Έβρο, είναι γεμάτη με θανάτους ανθρώπων στα χέρια των εξουσιαστών τους. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στη δολοφονία του Ζακ, η πολιτεία η ίδια συναινεί στον φόνο σιωπώντας ή συνδράμοντας τους θύτες. Η επιβεβαίωση της ανθρώπινης αξίας έχει ανατεθεί στις δικαστικές αίθουσες, καμία δικαστική απόφαση όμως δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι αυτοί οι φόνοι θα σταματήσουν να συμβαίνουν⋅ στον αντίποδα, οι δικαστικές αποφάσεις μπορούν να νομιμοποιήσουν την βία που δεχόμαστε από τους εξουσιαστές μας.

Το πλαίσιο γύρω από την δίκη για τον φόνο της Zackie δείχνει να αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες αυτός πραγματοποιήθηκε. Πρόκειται για μία υπόθεση που εξαρχης ειχε πάρει το δρόμο του κουκουλώματος: στην αρχική δικογραφία σημειώνονται μόνο στοιχεία που στηρίζουν το αφήγημα ενός επίδοξου ληστή που πέθανε μόνος του (!) προσκρούοντας στην τζαμαρία του κοσμηματοπωλείου. Για τους 8 εμπλεκόμενους μπάτσους πραγματοποιήθηκε ΕΔΕ της οποίας το πόρισμα, αν και καταδικαστικό, ΔΕΝ έχει ακόμη εκτελεστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι συνήγορος υπεράσπισης των 4 μπάτσων που τελικά διώκονται ανέλαβε πρωτοβουλιακά ο (νυν Υπουργός Υγείας) Θάνος Πλεύρης, γνωστός για τη συμμετοχή του σε φασιστικές συγκεντρώσεις και οργανώσεις και για τον ρατσιστικό, αντισημιτικό και ομοφοβικό του λόγο. Επομένως πρόκειται για μια διαδικασία μέσα από την οποία διαφαίνονται οι μεθοδεύσεις των εξουσιαστών και οι στενές σχέσεις μεταξύ του φασισμού και των σωμάτων ασφαλείας.

Η καταδίκη των δολοφόνων από την αστική δικαιοσύνη είναι επιτακτική, γιατί μια αθωωτική απόφαση θα είχε τρομακτικές συνέπειες για την ύπαρξη μας ως queer άτομα σε αυτή τη χώρα, ως μία ξεδιάντροπη παραδοχή για την απαξίωση των ζωών μας. Ωστόσο, η αναζήτηση της δικαίωσης για την Zackie δεν μπορεί να περιοριστεί μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ειδικά όταν η βία ενάντια σε θηλυκότητες και άλλες καταπιεσμένες ομάδες γίνεται καθημερινότητα. Η δολοφονία του Ζακ και το αισχρό επακόλουθο της είναι συνέπειες μιας κουλτούρας σιωπής και αναισθητοποίησης η οποία χαρακτηρίζει μια κοινωνία που έχει συνηθίσει στο θάνατο. Συνένοχοι στην δολοφονία είναι όσοι αναπαρήγαγαν (και ίσως ακόμη αναπαράγουν) το αφήγημα της “αυτοάμυνας σε ληστεία”. Συνένοχοι είναι όσοι συνετέλεσαν στην διαιώνιση του διασυρμού της ταυτότητάς της Zackie. Συνένοχοι είναι όσοι εθελοτυφλούν και σιωπούν μπροστά σε μία κρατική δολοφονία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κοινωνικής αδιαφορίας, η απραξία και η παύση των αγώνων μπορούν να οδηγήσουν μόνο στην λησμονιά της Zackie και την διατήρηση των υπαρχόντων διακρίσεων και ανισοτήτων.

Η κοινωνική δικαίωση που εμείς απαιτούμε δεν φτάνει να κρατηθούν υπόλογοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στη δολοφονία του Ζακ. Μια κρατική δολοφονία δεν δικαιώνεται μόνο με την απόλυση των κρατικών οργάνων που την εκτέλεσαν. Το κράτος και οι κοινωνικοί θεσμοί που αυτό φροντίζει να (αναπαράγει είναι αυτοί που οπλίζουν το χέρι του κάθε νοικοκυραίου που θα σκοτώσει για να προστατεύσει την ιδιοκτησία του, του κάθε πατριώτη που θα δολοφονήσει για χάρη του έθνους του, του κάθε άντρα που θα ξεκάνει για την τιμή του. Για να έχουμε πραγματική δικαίωση, απαιτούμε να αλλάξει ολόκληρο το κοινωνικό πλαίσιο που γέννησε αυτή τη δολοφονία. Να αντικαταστήσουμε τη κουλτούρα σιωπής της ελληνικής κοινωνίας με την έμπρακτη αλληλεγγύη. Να καλλιεργηθεί η αξία της ζωής παρά τις ταυτότητες που αυτή κουβαλάει, όσο και αν δεν ταιριάζει στα ελληνικά πατριαρχικά πρότυπα.

Να μην ξεχαστεί ποτέ η Zackie, η Ελένη, ο Παύλος, ο Αλέξης, ο Λουκμάν, ο Πετρίτ, ο Νικος Σαμπανης , η Δημήτρης και κανένα άλλο δολοφονημένο. Δικαιοσυνη για την Ήβη

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Ο ΤΥΠΟΣ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΕΝΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΖΑΚ

[1]:Queer ορίζουμε τα άτομα που αποκλίνουν από τα ετεροκανονικά πρότυπα σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου [2]:Πρόσφατο παράδειγμα η λίστα με τις 160 υπογραφές, κυρίως απόστρατών και ενεργών αξιωματικών του στρατού, ενάντια στην απειλή των διεκδικήσεων των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων που στηρίχθηκε στο “δημογραφικό πρόβλημα”. [3]:τίτλος γκάλοπ που έγινε στο τηλεοπτικό κανάλι του Καρατζαφέρη

Πρωτοβουλία Ηρακλείου για ένα αυτοοργανωμένο Pride email:prwtprideher@gmail.com

Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου email:femheraklion@gmail.com